Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Duo Reges: constructio interrete. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Bork Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat
necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque
laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.

Quae contraria sunt his, malane?
Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Bork: Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Bork: Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Bork: Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Easdemne res?: Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Easdemne res?: Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Quoniam igitur, ut medicina valitudinis, navigationis gubernatio, sic vivendi ars est prudente, necesse est eam quoque ab aliqua re esse constitutam et profectam.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quod vestri non item. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.